Тәрбиеші болу - бақыт
Сен де бір кірпіш дүниеге кетігін тап та бар қалан. А. Құнанбаев
Шыр етіп дүние есігін ашқан күннен бастап, ананың ақ сүтіне қанамыз. Ал ана болса өз баласының жан – саулығын, келешегін ойлап, жылдармен бірге төзіп келеді. Бәріміз де анадан туғандармыз, сондықтан ананы аялап, құрметтеп келеміз.Ана- балаға жамандық тілемейді, бірақ бала мамандық таңдау жасына жеткенде, өз ақыл –кеңестерін беріп, жол сілтейді. Өз қойған мақсатынан тайсалмай, арманына дұрыс жол салғандар , мен – дәрігер боламын, мен- мұғалім боламын, т.б. дегендер, әрине өз армандарына қол жеткізеді. Жер бетінде адамдар әр түрлі. Ал анасының айтқан ақылымен, бағытымен : маған анам дәрігер бол деген, мен дәрігер болуым керек, маған анам ұстаз бол деген, ұстаз болуым керек, яғни өз армандаған маманды емес, анасына ұнаған мамандықты таңдайтын жандар да кездеседі. Ол дұрыс емес. Егер ол мамандық ұнамаса , ол салада жұмысты да дұрыс атқарғың келмей жай уақыт өткізумен боласың. Ал уақыт – адамның алтын қазынасы.Сондықтан алтын уақытты да ескере отырып, өзіне ұнаған мамандықты таңдауға әр адам құқылы.Анамыздың ақ сүтініне өмір бойы қарыздармыз.Ананы құрметтеу, сыйлау керек екенін әр адам түсінеді. Сен де кірпіш дүниеге кетігін тап та , бар қалан, деп Абай атамыз айтпақшы, мамандықты дұрыс таңдап , дүниеде өзіңнің нақты орныңды тапсаң , ол да бақыт. Он сегіз жыл бұрын маған да мамандықты таңдау кезегі тиіп, тәрбиеші мамандығын таңдап, осы дүниеге қаланып, мектепке дейінгі мекемеде жұмыс атқарып келемін.Кішкентай бүлдіршіндерді тәрбиелеуші – тәрбиешімін. Атым –қазақ, затым – қазақ демекші , бүлдіршіндерді өз отанымызды сүюге, тілімізді құрметтеуге тәрбиелей отырып, патриоттық сезімдерін ояту. Тәрбиеші – атауынанда белгілі, баланы тәрбиелейді.Тәрбиеші болу оңай мамандық деп айту , дұрыс емес. Бала-келешегіміз, болашағамыз, бала – елімізді, ертеңгі күнді көркейтететіндер, өсіретіндер,Бала-Қазақстанның болашағы, сондықтан баланың ғана емес, еліміздің де жарқын болашағы. Егеменді еліміздің бүлдіршіндерін тәрбиелеу, талаптарға сай білім беру – бүгінгі күннің уақыт күттірмес мәселелерінің бірі. Ел болам десең, бесігіңді түзе , деп ұлы жазушы М. Әуезов ағамыз айтқандай, бала тәрбиесі- үздіксіз жүре беретін үлкен еңбек. Тәрбиеші- осы еңбекті жеңіп келе жатқан жан деп айтса артық болмас.Әр баланың еркелігін еркелігін көтеріп, туған анасындай қарап,бар білген дерін үйреткен жан - тәрбиеші екенін де айтып кеткен жөн. Бала- кіршіксіз таза ақ қағаз бетіндей, тап- таза ,періште. Шынымен де періштелермен күнде жолығатын, жұмыс жасайтын- тәрбиешілер бақытты. Балабақша -баланың екінші үйі, ал тәрбиеші –баланың екінші анасы. Ана балаға еш жамандық тілемейді, тәрбиеші де дәл солай. Әр бала өз бойындағы қылығымен тәтті, күлкісімен тәтті. Сол тәттіліктерін сезіне отырып, бүкіл махаббатты, тәрбиені балаға жеткізе білетін –тәрбиеші. Тәрбиеші - сонымен қатар , әнші, суретші, құрылысшы, дос, ана. Баланы тәрбиелеу үлкен еңбек, тәрбиеші бұл еңбекті немен жеңбек. Ойынменен білімдерін дамытады, бала бойын өнерімен дарытады, деп өз ойымды білдірсем , ойын –баланың ең сүйікті ермегі. Сондықтан білім мен тәрбиені де ойын арқылы балаға жеткізу – тәрбиешінің басты міндеті. Ойын арқылы баланың танымдық түсініктерін арттыру. Мектепке дейінгі тәрбие беру және оқыту баланың жас шамасын ескере отырып, үздіксіз білім беру бастапқы деңгейін құру талабы- алдымызда тұрған мәселе.Тәрбиешіліер осыны ескере отырып, өздері алдарына мақсаттар қояды. Менің мақсаттарым: - Ересек топтағы тәрбиеленушілерге мемлекеттік тілді жетік меңгерту, сөздік қорларын молайту, тіл байлықтарын дамыту. – Сөздің дыбыстық құрамын дұрыс айтуға үйрету. – Қойылған сұрақтарға толық жауаптар беруге үйрете отырып, дағдыландыру. – Отанға деген сүйіспеншіліктерін, патриоттық сезімдерін ояту. Осы мақсаттарымды жүзеге асырып, бала жүрегінен орын таба білсем , ол да –бақыт, мен үшін, еңбегімнің жемісі деп те айта аламын. Қазіргі заман тәрбиешісі қандай болу керек? Талапқа сай, білімді, өнерлі, сүйкімді анадай болу керек деп айтар едім. Расында да тәрбиеші болу- үлкен бақыт. Бақытты табу, оған қол жеткізу, әр адамның өз қолында. Кейде ой жүгіртіп, артқа қарайлап, қарай бергім келеді, менен тәрбие алған, менен білім алған балаларым қандай екен?, барған жерде сыйлы ма, тәртіпті ме, білімді ме, т.б. деген ойлар әрқашан мазалай береді. Ол еңбектің жемісі. Бәлен жыл еңбектеніп , жемісін жеген ,көрген қандай бақыт. Сол бақытты сезіну, әр адмның өз қолында . Егеменді еліміздің ертеңін ойлап, Отанын, туған жерін, ұлтын сүйетін жандарды, парасатты, білімді де саналы бүлдіршіндерді тәрбиелеуде өзіндік үлесімді қосып, басқаларға үлгі болсын, ізбасарларым менен өнеге алса екен деген үмітпен алға қадам басып, кірпіш болып қаланып келемін.
|